Воблакi вэлюм здымаюць,
Хмары фарбуюць у колер жалобны.
Нiткаю лёс наш па краю
Вецер-бязбожнiк шматае са злобай.
Вэлюм знiшчаецца брудам,
Захаду сонца калышацца блiкi.
Неба палонена блудам,
Рвецца на паскi у роспачы дзiкай.
Сполахам сэрцы ахутаў,
Вые паветра сталёвае зверам.
Мора душэўных пакутаў
З сiлай Гасподняю высушыць вера.
Вэлюм знiшчаецца брудам
© Copyright: Мария Мучинская, 2023
Свидетельство о публикации №123060507396
Свидетельство о публикации №123060507396
Рецензии