Тамленне
Феранкi гойдалiсь на вокнах,
узыйшла цудоўная луна,
розныя вотблескi паблёклі
малюе у роспачы яна.
Адзiн ў тамленнi гэтай ночы
нястомны, дзiуны маладзiк -
любвi прыхiльнiк i ахвоча,
юдолi апантаны лiк.
Даруйце нам святую роспач.
маны няма, усе спiша ноч
i тонкая дзiвоча постать
лагодай манiць з хаты проч.
Акрэслiлiсь iмгненнi мрака,
Раз’юшаны згiнуў парок.
Аттенне недавера знака
мiж прызракаў свой мерыць крок.
Аддаўшыся святому зною,
на ростанях мiнулых дзен,
абураны маной жывою,
узыйшоў над небасхiлам ен.
Наш добры творца - маладзiк,
аднойчы сэнс жыцця пасцiг.
12.2006
Свидетельство о публикации №123052807454