Дыша на ладан майскі дзянёк.
Сонца ўжо села: яго выйшаў срок.
На небасхіле палоскі ружовага,
Вогненна-рыжага і залатога.
Лёгкай дрыготкай зайшлася рака,
Дед важна крочыць, няссе щупака.
Конік заўзята ля хаты стракоча,
Бусел на комін, сеўшы, клякоча.
Ціхім спакоем працята наўколле.
Думкам пра вечнасць такое раздолле!
Хочацца момант гэты спыніць,
Стаць яго часткай і ў ноч з ім паплыць.
Дыша на ладан
© Copyright: Ивета Витко, 2023
Свидетельство о публикации №123052301248
Свидетельство о публикации №123052301248
Рецензии