Татьяна Тюрина 1. Ледяная. Рус. Бел

В моём саду - застывшие видения
И бледный свет замёрзших дальних звезд.
Ложится иней ледяным забвением
На безутешность эфемерных грёз.

Послушай - в этой вьюге вечность,
Ушедших в ночь неслышные шаги...
В объятиях снежных, обещая встречу,
Целует в лоб смертельный хлад пурги.

Я жду тебя! Приди в зимы владения,
Оставь весну у роковой черты.
Не властно боле над любовью время,
Когда сердца закованы во льды...

 
***

Ледзяная
 
У маім садзе - застылыя бачанніў ём
І бледнае святло змёрзлых далёкіх зорак.
Кладзецца шаць ледзяным забыццём
На няўцешнасць эфемерных мрой корак.

Паслухай - у гэтай віхуры вечнасць рэччу,
Якія пайшлі ў ноч нячутныя крокі...
У абдымках снежных, абяцаючы сустрэчу,
Цалуе ў лоб смяротны холад завеі.

Я чакаю цябе! Прыйдзі ў зімні джаз,
Пакінь вясну ў рысах фатальнай вады.
Не ўладна боле над каханнем час,
Калі сэрцы закуты ў ільды...

    Перевёл Максим Троянович