Лев Болдов. Эта старая школа. Рус. Бел

................................
Это старая школа – её уже не
     воскресить.
И в аренду давно посдавали её
     помещенья.
Я хотел бы прощенья сегодня у них
     попросить,
Только нужно ли им запоздалое наше
     прощенье?
 
Не у тех болтунов, преуспевших в
     партийных речах,
Подхвативших знамёна вчера ещё чуждого
     стана, –
А у скромных атлантов, державших страну
     на плечах –
От простых инженеров до Рихтера и
     Левитана.
 
И не ваша вина, что история втоптана в
     грязь,
Что в сраженье титанов победа досталась
     пигмеям.
Вы простите страну, что бездумно от вас
     отреклась,
И простите засранцев за то, что мы так
     не умеем!
 
Я пишу не для всех. Я не прячу себя
     между строк.
Я приму похвалу и порой не замечу
     укола.
И от снобов крутых проглочу я досадный
     упрёк.
И скажу, усмехаясь невесело: «Старая
     школа!»

***

................................
Гэта старая школа – яе ужо не
     ўваскрэсіць.
І ў арэнду даўно прадалі яе
     памяшканні.
Я жадаў прабачэння сёння ў іх
     папытаць,
Толькі ці трэба ім запозненае 
     прабачэнне?
 
Не ў тых балбатуноў, якія атрымалі поспех у
     партыйных гаворках,
Што падхапілі сцягі ўчора яшчэ чужой
     постаці, –
А ў сціплых атлантаў, якія трымалі краіну
     на плячах –
Ад простых інжынераў да Рыхтара і
     Левітана.
 
І не ваша віна, што гісторыя ўтаптана ў
     бруд,
Што ў бітве тытанаў перамога дасталася
     пігмеям.
Вы прабачыце краіну, што бяздумна ад вас
     зраклася,
І прабачыце засранцаў за тое, што мы так
     не ўмеем!
 
Я пішу не для ўсіх. Я не хаваю сябе
     паміж радкоў.
Я прыму пахвалу і парой не заўважу
     ўколу.
І ад снобаў крутых праглыну я прыкры
     папрок.
І скажу, усміхаючыся невесяла: «Старая
     школа!»

    Перевёл Максим Троянович