Н. Заболоцкий. Можжевеловый куст. Рус. Бел

Я увидел во сне можжевеловый куст,
Я услышал вдали металлический хруст,
Аметистовых ягод услышал я звон,
И во сне, в тишине, мне понравился он.

Я почуял сквозь сон легкий запах смолы.
Отогнув невысокие эти стволы,
Я заметил во мраке древесных ветвей
Чуть живое подобье улыбки твоей.

Можжевеловый куст, можжевеловый куст,
Остывающий лепет изменчивых уст,
Легкий лепет, едва отдающий смолой,
Проколовший меня смертоносной иглой!

В золотых небесах за окошком моим
Облака проплывают одно за другим,
Облетевший мой садик безжизнен и пуст…
Да простит тебя бог, можжевеловый куст!


***

Ядлоўцавы куст

Я ўбачыў у сне ядлаўцовы куст,
Я пачуў удалечыні металічнае храбусценне,
Аметыставых ягад пачуў я хруст,
І ў сне, у цішыні, спадабалася імгненне.

Я пачуў скрозь сон лёгкі пах смалы.
Адхіліўшы невысокія гэтыя ствалы,
Я заўважыў у цямрэчы драўняных галін
Ледзь жывое падабенства ўсмешкі хваін.

Ядлаўцовы куст, ядлаўцавых сноў,
Астываючы лопат зменлівых вуснаў,
Лёгкі лопат, ледзь аддавалы смалой,
Які пракалоў мяне смяротнай іголкай!

У залатых нябёсах за акенцам маім
Аблокі праплываюць адно за іншым,
Абляцелы мой садок нежывы і пусты…
Ды прабачыць цябе бог, ядлаўцовыя кусты!

   Перевёл Максим Троянович