Дзіця, сараматою не кранутае,
Купаецца ў рацэ, шчабеча птушкаю,
Але цнатліва цельца пласкагрудае
Прыкрыта ўжо ніжэй падпашкаў стужкаю.
Падлетак - пухіркі ледзь-ледзь адскочылі.
Смяюцца: прыпякай прышчы зялёнкаю.
Апусціць сарамліва долу вочанькі
Ды шчыльна захіне сукенку тонкую.
Два яблыкі салодкія, даспелыя
Дзяўчыны стан спакусліва ўпрыгожылі.
На іх адчуўшы рукі надта смелыя,
Спыняе аплявухай хама кожнага.
Жанчына-маці грудзі набрынялыя
Ад воч дурных хавае заклапочана.
З малітвай крыжам тройчы пакрывае іх,
Крый Божа, малако каб не сурочылі.
І дзве пустыя торбачкі жабрачыя
На рэбрах цёткі тайнамі вялікімі -
Хаця б мужчыны ўбогасці не бачылі
І з рагатаннем пальцамі не тыкалі.
Скарб жаночы
© Copyright: Вера Михно, 2023
Свидетельство о публикации №123050501910
Свидетельство о публикации №123050501910
Рецензии
Прыгожа, кранальна, Вера. Хочацца падзялiцца, перашлю сваiм сяброўкам. Упэўнена, што i iм адгукнецца.
Елена Ярошевич 05.05.2023 09:20 • Заявить о нарушении
Елена Ярошевич 05.05.2023 09:20 • Заявить о нарушении
Дзякуй! Прыдумалі Вы адмыслова:
Хай адгукаецца роднае слова,
Хай разліецца мелодыяй скерца,
Струны кранае чуллівага сэрца.
👋😊
Вера Михно 05.05.2023 10:48 Заявить о нарушении
Хай адгукаецца роднае слова,
Хай разліецца мелодыяй скерца,
Струны кранае чуллівага сэрца.
👋😊
Вера Михно 05.05.2023 10:48 Заявить о нарушении