Лайна бел. яз

Прайдзі ў глыбі, у зялёным лесе,
Позіркам шукай, Знайдзі, то дрэва.
Што кліча цябе, алё ўжо моўчкі,
Ты адчуй, разгадай жа ... зможаш...

Адчуй пах павеваў,
Глядзі пільна, бо лучнік.
А знойдзеш - ня гневь, да спытаеш,
Ці твой гэта сіла-дрэва.

А як знойдзеш…ня спяшайся,
Ведай прамовіць ясныя радкі.
Кроў сваю ты не утаи,
То абрад - не ведаюць спекі.

Абагрыя цяплом, крывею,
Прыступай, маленні прашэння.
Чуй што мовіць табе дрэва,
Іль споганишь шмат і иншых.

А знайшоўшы сваё, то дрэва,
Заручыўшыся ж згодай.
Ты яго ад глебы сячэш,
Забіраючы ўдалячынь з сабою.

Памятай, кроў тваёй тады быў ссечаны,
І згоду даваў.
Ён ёсць ты, але ў дрэве сием,
Не ганьбіць тую сувязь жа сам.

Тут ужо нож, заменчаны востра,
Які надае форме глянцу.
А ў наверсе стократно,
Крышталь Гарсвятло заззяе.

Далей выпаленыя ўсе руны,
Імя жазла, як ні як жа.
Сіла ёсць у табе і руты,
Лайна, жазло мой вечны, дарше.


аўт. Макоўскі М. Ю.
Псеўданім - Мёрке
У ноч з 30 красавіка па 1 мая 2023 г.


Крышталь Гарсвятло – Горный хрусталь.

У автора данного стихотворения когда-то был жезл с именем Лайна.

(белорусский вариант)