Бачу сажалку-затоку,
Любага канала стаў.
Невялічка, неглыбока,
Дно б яе багор дастаў.
Помню я з дзяцінства месца,
Ўлетку раска на вадзе.
Як смарагд – падсвеціць месяц,
Хараство не прападзе.
Ўвосень лебедзі ды гусі...
Нібы перасыльны рай.
Адлятаюць з Беларусі
Ў чужы заморскі край.
Ўзімку холад, завіруха,
Моцна замярзаў ставок.
Хлопцы, дзеўкі з ладным рухам,
Іх цягнуў сюды каток.
Вечар спусціцца зімовы,
Ў небе месячык плыве.
Ёсць на сажалцы ўмовы,
Дзетвару яна заве.
З ёю побач дом дзіцячы,
Успамінам дарагі.
Дзеці-сіраты ўдзячны,
Запаўняюць берагі.
А вясною зноў у кветках,
Вербы дружна зацвітуць.
Сажалка – ставок адметны,
Дзеці ля яе растуць.
Сажалка
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №123043001894
Свидетельство о публикации №123043001894
Рецензии
Цудоуны верш пра сажалку. Вельми спадабауся!
З павагай, Павел.
Павел Николаев 9 30.04.2023 11:03 • Заявить о нарушении
З павагай, Павел.
Павел Николаев 9 30.04.2023 11:03 • Заявить о нарушении
Шчыра дзякую, шаноўны Павел, за водгук! З надыходзячым святам працы!
Здароўя ды бодрасці, поспехаў ды радасці!
Татьяна Цыркунова 30.04.2023 15:53 Заявить о нарушении
Здароўя ды бодрасці, поспехаў ды радасці!
Татьяна Цыркунова 30.04.2023 15:53 Заявить о нарушении