А. Л. Сумелиди. Конец Марта. Рус. Бел
На замке
снега, морозы с вьюгами,
и все гуляют налегке,
оставив где-то вдалеке,
в чулане или в сундуке,
котомочки с недугами.
На нежном солнце стар и млад
становятся копушами,
и пёс приблудный, людям в лад,
погреть бока безмерно рад,
он полон благодушия.
Ворчать - великий нынче грех.
Бабулечки на лавочках
мягчеют сердцем, слыша смех
детей, бегущих к мамочкам.
В день светлый мысли и дела
улыбками расцвечены:
ведь с прибавлением тепла
из душ людских зима ушла;
из наших душ зима ушла,
хотелось бы - навечно.
***
Канец сакавіка
Зіма - вычарпалася.
На замку
снега, маразы з віхурамі,
і ўсё шпацыруюць улегцы,
пакінуўшы дзесьці ўдалечыні,
у каморы ці ў куфры,
клункі з хваробамі.
На далікатным сонцы стары і малы
становяцца марудамі,
і сабака прыблудны, людзям у лад,
пагрэць бакі бязмерна рады,
ён поўны дабрадушнасці.
Бурчэць - вялікі сягоння грэх.
Бабулечкі на даўках
мякчеюць сэрцам, чуючы смех
дзяцей, якія бягуць да матуль.
У дзень светлы думкі і справы
ўсмешкамі расквечаны:
бо з прыбыткам цяпла
з душ людскіх зіма сышла;
з нашых душ зіма сышла,
жадалася б - навечна.
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №123042703359