Мытная камора, мытніца яшчэ,
Так паток падаткаў* у казну цячэ.
Ёй куніца-мыта сэнсу надае,
Так манета «куна» прыклад падае.
З граматы смаленскай звесткаю вядуць:
Шчодрыя падаткі ў казну ідуць.
Кунаемец-мытнік – урадовец ён,
Так кунайміт сталы зберагаў закон.
Мытнік, альбо мытар, ён дзяржавы страж,
Каб не распаўзлася ад граніц іржа.
Мытная камора ведала статут,
Мытную каманду веды не гнятуць.
Каларытнасць грамат з даўняе пары.
Мытніца... падаткі.... мытнік, забяры!
Мемуары маюць пэўныя сляды,
Плаціш па закону, дык няма бяды.
Заўвага:
*У тыя старажытныя часы (1514 год) не існавала падзелу пошліны і падаткаў. Аб гэтым яскрава сведчыць грамата князя Васіля Іванавіча Смаленскага.
Мытная камора
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №123042505703
Свидетельство о публикации №123042505703
Рецензии
Здравствуйте, Татьяна!
Спасибо большое за информацию и интересный пра рассказ мытню!
С уважением, Ирина 😊
Ирина Борис 25.04.2023 19:43 • Заявить о нарушении
Спасибо большое за информацию и интересный пра рассказ мытню!
С уважением, Ирина 😊
Ирина Борис 25.04.2023 19:43 • Заявить о нарушении
Хочацца, каб не згінулі зусім старыя беларускія словы, таму і пішу на мове...
Дзякую, Ірына! З пашанай!
Татьяна Цыркунова 26.04.2023 13:48 Заявить о нарушении
Дзякую, Ірына! З пашанай!
Татьяна Цыркунова 26.04.2023 13:48 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.