Ян Таировский. Из Виктора Женченко. Рус. Бел
Как стряслось, что потерял ты, Нестор,
К Украине милой интерес?
Это вовсе не твоё здесь место -
Ты б домой вернулся с Пер-Лашез!
Для тебя бы стали пантеоном
Степь, курган да гулкая река.
На тачанке славу вихри-кони
Понесли б оттуда сквозь века!
...Среди роз, азалий Гуляйполя
Вспыхнет смех девичий - как огонь!
Вновь твоя запутанная доля
Тихо зарыдает под гармонь...
Вновь на вороном промчись в угаре!
Радостям былым устрой парад!
Брось ты этот мрачный колумбарий!
Возвращайся в Украину, брат!
***
Ля калумбарыя з прахам Нестара Махно
Як стрэслася, што страціў ты, Нестар,
Да Ўкраіны мілай цікавасць?
Гэта зусім не тваё тут месца -
Ты б дахаты вярнуўся з Пёр-Лашез!
Для цябе б сталі пантэонам
Стэп, курган ды гулкая рака.
На тачанцы славу віхуры-коні
Панеслі б адтуль скрозь стагоддзі!
...Сярод руж, азалій Гуляйполя
Ўспыхне смех дзявоцкі - як агонь!
Ізноў твая заблытаная доля
Ціха зарыдае пад гармонь...
Ізноў на вараным прамчыся ў чадзе!
Радасцям мінуўшчы уладкуй парад!
Кінь ты гэты змрочны калумбарый!
Вяртайся ва Ўкраіну, брат!
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №123042501209