Над Руссю Белаю завеі
Змяняюць золкія дажджы
І сэрца ціха халадзее
Ля гэтай жудаснай мяжы.
І ные стомлена душа…
Чым правініліся прад Богам?
Наўсцяж бясконцая зіма
І толькі сцюжа за парогам.
Куды ні глянь - ільдзінкі-вочы,
Нянавісць і разлад тут госці.
Пануюць ў непрагляднай ночы
Словы, атрутныя ад злосці.
Смак - горыч, адчуванне - жах,
І выбар - шалі ў ваганні -
Ляжыць цяжарам на плячах
Людзей, здранцвеўшых у чаканні.
Пяройдзена, між тым, даўно
Ў запале кропка незвароту.
Назад не вернеш што было,
Хоць я і спадзяюся ўпотай.
Надзея з верай не сышлі,
Ды ўсё часцей я прыкмячаю:
На зноў заснежанай зямлі -
Кроплі чырвоныя адчаю.
Завеi
© Copyright: Арина Коршунова, 2023
Свидетельство о публикации №123042007409
Свидетельство о публикации №123042007409
Рецензии