Целяханы. Частка дваццаць пятая

Чатыры доўгіх года
Цягнулася вайна.
Палонных шмат, нягода...
Ці ж скончыцца яна?

Масцілі шлях каменнем
Салдаты ў крыві.
Гасподзь! Сваім знаменнем
Іх душы ў рай, прымі!

Так, працаю палонных
Збудованы аб'ект.
Чыгунка – сець прагонных,
Дарованы суб'ект!

Бліндаж... Шмат іх, нямала...
Палонных праца – факт!
Зямелька, ты стагнала,
Калі вяршыўся акт.

Бо безліч тых палонных
Прыпалі да цябе.
Ваенныя законы?
Хіба што для сябе...

Галодныя, без хлеба,
Сам немец галадаў.
Не засявалась глеба,
Монстр голад, як удаў.

Ў буслоў стралялі немцы,
Паелі, гады, птах.
Агідныя туземцы,
Ад іх застаўся прах.

Дуэтам* рэвалюцый
Палепшан стан салдат.
Патокам рэзалюцый
Свядомасці парад.

Заўвага:
*Рэвалюцыя 1918 года ў Германіі ды
Вялікая Кастрычніцкая рэвалюцыя
ў Расіі.


Рецензии
Да, голод был страшный, лебедой питались. Всё немец тащил. Дед описал этот период в своих воспоминаниях. В местечке ," Бронная Гора"построили лесораспиловочный завод, на котором трудились пленные солдаты. Лес вагонами в Германию отправляли.Спасибо за правду.

Геннадий Трутько   30.03.2023 10:53     Заявить о нарушении
Вам это близко и понятно, Геннадий, как и многим белорусам... Мне приятно, что Вы написали рецензию на эту часть поэмы. Вам-то ничего не надо дополнительно пояснять... У нас общая история!
С теплом и благодарностью!

Татьяна Цыркунова   30.03.2023 17:23   Заявить о нарушении