Целяханы. Частка дваццать трэцяя

Аб Пуслоўскім размова,
Войцэх многа зрабіў.
Заслужыў ў гонар слова.
Добры водгук адбіў.

Чарадою пажары,
Для мястэчка – бяда.
Род нябеснае кары,
Не спасала вада.

Выгарала мястэчка,
Ні кала, ні двара.
Толькі комін ад печы
Ды зямлянка – нара.

Попел... шэрыя кучы,
Галавешак смурод.
Паляшук, ты жывучы,
Мой магутны народ!

Адраджалі мястэчка:
Сінагогі, царква...
Богу – вера ды свечка,
Паляшук – не дзівак.

Войцэх гуту адстроіў,
Цацкай гута была.
Ён вытворчасць утроіў,
Пар, дэкор – расцвіла.

Параход... «Пеліканам»
Ладзіў добры падвоз.
Гонар быў Целяханам,
Медалёў, грамат – воз!

Чалавек Войцэх дзельны,
Працаваў, нібы вол.
Быў асобай суцэльнай,
Будаўніцтву – дазвол!


Рецензии
До сих пор у дяди в деревне хранятся два кресла с усадьбы Пусловских, в очень хорошем состоянии. С удовольсвием
читаю Вашу поэму о Телеханах, познаю новое. С уважением.

Геннадий Трутько   30.03.2023 10:33     Заявить о нарушении
Спасибо за отзыв, Геннадий!
Интересная информация о креслах. Таким уникальным предметам место в музее.
Написала эту поэму в честь своих родных Телехан. Дань малой родине...

Татьяна Цыркунова   30.03.2023 17:20   Заявить о нарушении