…
Вясна ў лесе нібы свята,
Жыцце спрабуе новы штурм.
Паветра свежае, як мята,
У галаве ніякіх дум.
Адно маю душу трывожыць,
Усплывае часам усе часцей,
Сапраўдны чалавек ня кожны,
І сведчаць шмат таму падзей.
Да глыбіні радной старонкі
Ня кожны сэрцам прыпадзе,
Ен пераліў птушыны звонкі
На мову не перакладзе.
Хто не прадасць за срэбра душу?
Не пазайздросціць мітусне?
Усе часцей яскрава мушу
Я лёсам адплаціць Вясне.
2023
Вясна лесе н бы свята
© Copyright: Юлия Митько, 2023
Свидетельство о публикации №123032601471
Свидетельство о публикации №123032601471
Рецензии