Прысвячаецца сябру
Тваёй усмешкі пах вясновы
Самотай на душу кладзецца.
Міжволі сказанае слова
Глыбока ў сэрцы адгукнецца.
Тваіх вачэй пагляд праменны
Маланкай апячэ грымотнай.
Імклівай думкі рух таемны -
Уменне заўважаць употай.
Раптоўных нашых стрэч імгненні
І кветак дораных пяшчота...
Схаваныя душы памкненні
Нібы пакінуў ты напотым.
Загадкавы, непрадказальны,
Як подых майскай навальніцы.
На позірк твой, як час світальны,
Ужо не здолею забыцца.
1996
Свидетельство о публикации №123031409700