Мядзведжы кут

«Мядзведжы кут» – калісьці звалі
Лясы дрымучыя радзімы.
Мядзведзі мёд тут здабывалі,
Ў бярлозе спалі ў злыя зімы.

Яны былі гаспадарамі
Лясных прастораў – гэта значна.
Валодалі і гушчарамі,
Маліннікамі ягад смачных.

Вякамі іх жыццё вялося,
Бярлога ў яме каранёвай.
Мядзведзям добра тут жылося.
Істотаю былі не новай.

Прыгоды з імі мелі людзі,
Аб тым суседстве многа казак.
Істота казачнасць набудзе:
«Мядзведзь ты!» – гэта не абраза.

Прайшлі вякі – яны прапалі,
Цяпер прыйшлі, бо ёсць умовы.
Гаспадарамі ў лесе сталі...
«Мядзведжы кут» – прытулак новы.

Няхай жа будзе ім утульна,
Радзіма прыгарне, прыгрэе...
Частуюць дзікім мёдам вулля,
«Мядзведжы кут» не састарэе.


Рецензии
Стихотворение класс! Классным руководителем была преподаватель по беларусской мове и литературе, по национальности была еврейка.
Но сколько у неё было любви к родному белорусскому краю, не могу передать.
Я дочь военного, поэтому в советское время

Учила только литературу, язык (мову) нет. Но учительница привила любовь к белорусскому языку. И скучаю я по белорусской мове. Живу далеко от родного и милого Края.

Натали Мирошниченко   20.01.2024 14:46     Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за водгук, Наталі! Мне было вельмі прыемна яго прачытаць! Мова беларуская прыгожая, мілагучная, яна гучыць нібы споведзь. І яшчэ ёсць адна асаблівасць мовы, яна лаканічная, яскравая... З вялікай удзячнасцю ды добрымі пажаданнямі!

Татьяна Цыркунова   21.01.2024 09:41   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.