цi адгадаем

Восень вольная
болем душы
астывае
пад хмурнае былле
маладымі не будзем нажаль
запал спальваючы 
бяссільна…
Толькi  щчыра
і люта
і ў верх
як скрозь сон раскрываючы вочы
апраметную ўбачым
цi бег
аблачын
ўцякаючых  з ночы…
Дзе ты шчасце мінулае?
Дзе ?
Незваротнае
вечнае
дзіўнае?
Адгадаем ці зноў ў сабе
ўсё што здарылася
па вясне
як жаданае i
немагчымае?


Рецензии