Я да цябе бягу праз лета,
Праз браму боскае вясёлкі,
Якой зямля наскрозь сагрэта --
Яе душа кранае зоркі.
Я да цябе бягу праз лета,
Якое ў думках застанецца.
Калі на небе ўзыйдзе ветах --
На ім маё заззяе сэрца.
Я да цябе бягу праз лета.
Ты не падумай, што спазніўся...
Было на лузе многа кветак,
Я для цябе іх рваць стаміўся.
Я да цябе бягу праз лета,
Па той сцяжыне, дзе калісьці
Маіх дзядоў брыняла мэта,
Паказваў Бог з цямрэчы выйсце.
09.02.2020.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2023
Свидетельство о публикации №123022704290
Свидетельство о публикации №123022704290
Рецензии