Дмитрий Шупта. Две улыбки

Стихи не раз из сердца лил упорно я,
Хотел за жабры сразу рифму брать я.
соединяет страны море Чёрное:
Грузин и украинец – это братья.

Писал стихи, когда учился в вузе я,
И строчки мне напоминали вина.
Шептал я: «Украина» – снилась Грузия,
Шептал я: «Грузия», а снилась Украина.

За тему эту благодарен музе я.
И мандарин мы любим, и калину.
Когда гремит салютом слово «Грузия»,
Мы подразумеваем Украину.

Хочу украсить этой темой прессу –
И возникают радужные мысли:
Тбилиси превращается в Одессу,
Одесса превращается в Тбилиси.

Я думаю о том, как годы мчатся,
И снова отдаю всю душу ямбу.
Мне улыбается Зураб Квачадзе,
И сердцем улыбаюсь я Зурабу.

    Перевёл Ян Таировский

***

Дзве ўсмешкі. Укр. Рус.Бел

Вершы не раз з сэрца ліў зацята я,
Жадаў за жабры адразу рыфму браць на ты.
злучае краіны мора Чорнае:
Грузін і ўкраінец – гэта браты.

Пісаў вершы, калі вучыўся ў ВНУ я,
І радкі мне нагадвалі віны.
Шаптаў я: «Украіна» – снілася Грузія,
Шаптаў я: «Грузія», а снілася Ўкраіна.

За тэму гэту ўдзячны музе я.
І мандарын любім, і каліну.
Калі грукоча салютам слова «Грузія»,
Мы маем на ўвазе Ўкраіну.

Жадаю ўпрыгожыць гэтай тэмай прэсу –
І ўзнікаюць вясёлкавыя думкі з высі:
Тбілісі ператвараецца ў Адэсу,
Адэса ператвараецца ў Тбілісі.

Я думаю пра тое, як гады імчацца,
І зноў аддаю ўсю душу ямбу.
Мне ўсміхаецца Зураб Квачадзе,
І сэрцам усміхаюся я Зурабу.