Як вазьму я ружу кветку,
Ды пушчу на воду.
Плыві - плыві, ружа кветка,
Да самога броду.
https://pesni.guru
Лаянка і мат пад стрэл...
Ўскрык!
Вось...
Плясканне з абрыву ў рэчку.
Ад'язджае машына...
Рык.
…І без следу.
Супакоіцца вада праз імгненне...
Як заўсёды...
Ціха, ціха пацячэ
праз камяні і праз брод,
труп з сабою цягнучы,
да балота...
Супакоіць там хтосьці.
І павісне вісяком
у хаце каменнай, казённы.
І аб гэтым у ноч заплача
у нашым горадзе ў бяссонным,
маці...
Дзе ты, дзе ж ты, мой сынок?!
Так да смерці ёй чакаць.
ЭТАЖМАЦІ.
Супакоiцца вада
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2023
Свидетельство о публикации №123022404718
Свидетельство о публикации №123022404718
Рецензии