Ежи Жулавский. Тень. 26
И не зову её, но та всё ближе,
и не хочу— является без зова,
грудь заслоню— та в сердце на гнездовье,
ложусь— у стоп распятья нет— пониже...
Для гроба крест. Мне б пасть в пустыне дикой
в застывшей позе жертвы непокоя
с одной окостеневшею рукою
к груди отверстой, и глаза навыкат.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
XXVI.
Ja jej nie pragne — lecz wiem, ze sie zbliza;
ja jej nie wolam — lecz wiem, ze nadchodzi;
choc piers zaslaniam — ona w nia ugodzi,
legne — i zal mi, ze nie u stop krzyza — —
Ach! juz odszedlem od tych stron daleko,
gdzie krzyz dla grobow spokojnych straznikiem,
i pasc mi trzeba na pustkowiu dzikiem
z piersia rozdarta, otwarta powieka.
Jerzy Zulawski
Cien, Poezje tom II
Свидетельство о публикации №123022204988