Ежи Жулавский. Тень. 23
W polnocnych lodach drzymal wulkan stary
i na snieg patrz;c, na lody bezbrzezne,
dumal, jak znikly by te pola sniezne,
gdyby on rzuci; na nie swoje zary...
I czul w swem wnetrzu p;omienia odmety,
lecz iskier skapil i patrzyl z pogarda
na swiat, podnoszac w chmury glowe harda —
Patrzyl — i zastygl w lod, sam mrozem sciety...
Jerzy Zulawski
Cien, Poezje tom II
XXIII.
Старик вулкан в арктических широтах
извергнуться грозил, но, искр жалея,
до тла остыл средь ледяных полей— и
стал холмом ледяным— бесповоротно.
Он ,гордо вознеся главу седую,
целинный снег грозился освернить и
лёд растопить до серого гранита,
но было жаль ему себя, де, всуе.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Свидетельство о публикации №123022108447