Ежи Жулавский. Тень. 13
Отца кляня, неспетые на свете,
на сон придут и плачут привиденья—
туманные, бесформенные тени;
вас не рожу, зачатые мной дети!
Не час, ушло то время золотое,
когда рожала-тужилась утроба;
не видеть солнца вам, увы, до гроба—
не рождены, усопнете со мною...
перевод с польского Терджимана Кырымлы
XIII.
Chwila wieczorna jakies widma ku mnie
z placzem przychodza — mgliste i niejasne:
ach! znam je, znam je! to me dzieci wlasne
przeklinac ojca swego przyszly tlumnie!
Wyscie sie mialy w piesniach mych narodzic,
ale juz nie czas! nie czas, biedne dzieci!
Nigdy wam, nigdy slonce nie zaswieci,
nienarodzonym wam ze swiata schodzic!...
Jerzy Zulawski
Cien, Poezje tom II
Свидетельство о публикации №123021904544