вечар шчасця

Так і
не пралітЫм дажджом
цяпло
нястомлена
и сыра
сыходзiць дзень
у вечны сон
як не
растрачаная сiла
i раптам
водгукам жывым
у плынi хмар
на небасхiле
прамень вярнуўшэйся
любвi
блiсне у бронзавым 
адлiве
i мы з табою
на вятру
пяшчотай прагнушчых
далоняў
расчынiм неба
вышыню
ў якой
шчасліва зноў
патонем


Рецензии