Паў сям'і маёй спіць у зямлі
З імі каву ня п'ю за сталом
Не раскажуць мне як сцераглі
Утрам раніцай стада кароў
Як ўсе разам касілі траву
Адпачынак пад яблыняй ў поўдзень
Жыта жалі, малолі муку
Рыхтавалі ў лета на восень
Як сын бацьку з сабой узяць прасіў
У лес дзікі, на паляванне
А з лазы старшы дудку рабіў
І пад вечар гулялі ў хаванкі
Не паведаюць, як спазаранку
Брат з сястрою хадзілі ў грыбы
А пад вечар на лодку с вудлянкай
Паў вядра карася і паў акуні
Самавар больш ня робіць ніколі
Не пячэ бабка ў печы бліны
Страціў сэнс чан чыгунны і болей
Непатрэбны і дом той стары
Паў сям'і маёй спіць у зямлі
Толькі вецер аднекуль гуляе,
Тыдняў колькі нядужых,
Але ўсё ж так змаглі
перакінуць праз увесь час каханне...
Пау сямьи маёй спиць у зямли
© Copyright: Ярослав Брижевский, 2023
Свидетельство о публикации №123020702542
Свидетельство о публикации №123020702542
Рецензии