Адам Аснык. Бессмертные
В бездне минувших столетий
мненьям нашего подсудной,
в неспокойной коловерти
над бурленьем царств и люда
сохранившиеся чудом
блещут образы бессмертных.
К дольним светочам горенья
вечно в памяти живущим
духов мужей новых дленье-
из безвременья тем пуще-
в назиданье ныне сущим
по пример и наставленье.
Те над глиной и половой,
надо всем, что прах и камень,
вечным подвигом и словом
возрождая нашу память,
негасимыми огнями
озаряют тьму былого
и грядущее потомков
просвещают, вдохновляя
их на труд и подвиг долгий:
эра новая желает
свежих лавров, а былая
сушь нетленную- на полки.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Niesmiertelni
Przez mgly czasu, w otchlan wiekow
Zagladajac, widac w dali
Posrod metnych plemion sciekow,
Wsrod burzliwej ludow fali —
Niesmiertelnych, co przetrwali
Dluga kolej pierzchlych wiekow.
W prochnie ziemi, w dziejow pyle
Rozjasnione twarze swieca;
Ku nieznanej ich mogile
Duchy nowych mezow leca,
By wyprosic swiatla nieco
Na jutrzejsza switan chwile.
Na swieczniku z trupich kosci,
Niezgryzieni plesnia rdzawa,
Stoja zywcem wsrod ciemnosci
Nad przebrzmiala zycia wrzawa
I plomieniem swym jaskrawo
Oswiecaja twarz ludzkosci.
Kazdy w swego wieku lonie
Cala jego mysl zawiera;
Ster przyszlosci biorac w dlonie,
Nowa jutrznie rozposciera —
A zaczeta przezen era
Niesmiertelne wienczy skronie.
Adam Asnyk
Свидетельство о публикации №123020403830