Адам Аснык. Желание
Весна ушла, минуло лето,
и осень грустная уходит-
сживают дни меня со свету,
а ночи плачами изводят.
Зима грядёт. Глаза остынут.
Сожмётся сердце, станет лёд.
Придёт бесслёзное унынье
и горечь горькая придёт.
Весна затем- житья основа:
мир станет светел и красив-
помолодевший, прежний, новый...
любовь её не воскресит
меня в гробу: к весенним датам
не длюсь кладбищенскими снами...
Моя- любимая когда-то-
меня когда-нибудь помянет!
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Zyczenie
Minela wiosna, minelo lato,
I smutna jesien juz mija -
Kazdy dzien now; zegna mnie strata
I reszte lez mych wypija.
Skonczy si; jesien, nadejdzie zima,
Pajecza zerwie si; przedza -
Serce chwil jasnych w locie nie wstrzyma...
Zostanie rozpacz i nedza.
I zima minie, i swiat na nowo
Przybierze postac wiosniana;
Lecz mnie nie zbudzi milosci slowo -
Umarli z grobu nie wstana!
Na godach zycia duchem i cialem
Inni juz beda przytomni...
Lecz niech ta, ktora tyle kochalem,
Czasami jeszcze mnie wspomni!
Adam Asnyk
6 listopad 1869
Свидетельство о публикации №123020308114