Серёжки

Максим Танк "Завушнiцы". Перевод с белорусского Павел Милентьев


О, колькі раз прасіў я
Назначыць мне спатканьне,
О, колькі раз хацеў я
Прызнацца ёй у каханьні.

Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.

Але і я ўпарты,
І, каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
Зрабіць ёй завушніцы.

На гэтых завушніцах
Я напісаў закляцьце -
Усё што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.

Сягодня не ўцячэ ўжо
Ад слоў маіх гарачых,
Ні ў час калі сьмяецца,
Сьпявае, або плача.

Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся ў зьмярканьне.
Зьвіняць ёй завушніцы
Усё пра маё каханьне


О, сколько раз просил я
Назначить мне свиданье,
О, сколько раз хотел я
Открыть любви признанье.

Мешало только всё ей,
Уж коль девчонке верить,
То заморозок - иней,
То паводок весенний.

Но всё ж и я упрямый,
Чтоб своего добиться,
Я к мастеру, за серьги,
Сердечно обратился.

И на серёжках этих
Я клятвой расписался-
Всё то, что не сказал ей,
Хотел и не признался.

Сегодня не сбежит уж,
От слов моих горячих,
Ни в час, когда смеётся,
Поёт, а может плачет.

И если вдруг приляжет,
Уставшая под вечер.
Звенят мои серёжки,
Любви спешат на встречу.