Ang karagatan ng buhay. автор Владимир Н. Борзунов

Ang karagatan ng buhay.

Ah, gaano walang hanggan ang karagatan ng buhay.
Kulay rosas na kalangitan. Asul na hamog na ulap.
 Ang distansya ay walang katapusang, walang katapusang mga ilog.
Sinusunog ni Joy ang ating mga talukap. Umalis ka, kalungkutan!

Ang unang sigaw ng isang bata na ipinanganak sa mundo.
Maligayang daan sa kanya sa darating na siglo.
Sa isang lugar ang isang kanta ay inaawit sa paglubog ng araw.
Lahat ng mayroon sa mundo. Ang lahat ng ito ay para sa iyo!

Mga kongkretong bakod sa halip na isang hardin ng bulaklak.
Mga kandado ng bakal. Mula sa lahat at mula sa aking sarili.
Dumadaloy ang putik, umiikot. Ito ay namamalagi sa buong paligid.
Kung paano tayo ipinanganak, mamamatay tayo.

Sa pamamagitan ng pagpindot sa switch. Pagbabago ng araw sa gabi.
Down duvets Hindi kailangan ng iba.
Lahat tayo ay mga bayani dito. May sariling judge.
Mga wand ni Marshal. Ang setro ang hari

Ngunit ang bukang-liwayway ay magpapakita ng mga pangarap ng panlilinlang sa gabi.
Nasaan ang iyong mga strap ng balikat, Vice Admiral?
Tingnan ang hangin. Hiya hindi alam ang pagtulog
Churns ang mga alon, nag-mamaneho ang mga layag.

Ah, gaano walang hanggan ang karagatan ng buhay!
Kulay rosas na kalangitan. Asul na hamog na ulap.
May mga buhay na buhay na kulay sa paligid. Ang pagpipinta ay walang presyo.
Paano sa lalong madaling panahon namin marinig?ay  mundo dati itong.

Ах, как безграничен жизни океан.
Розовое небо. Голубой туман.
Бескрайние реки. Бесконечна даль.
Радость жжёт нам веки. Уходи, печаль!

Первый крик ребенка, рождённого на свет.
Счастливая дорога ему в грядущий век.
Где-то льётся песня на закате дня.
Всё, что есть на свете. Всё это для тебя!

Бетонные заборы вместо цветника.
Железные засовы от всех и от себя.
Грязь течёт, клубится, лежит она кругом.
Какими родились мы, такими и умрём.

Нажав на выключатель, день меняем в ночь.
Пуховые кровати. Остальное прочь.
Тут мы все герои. Сам себе судья.
Маршальские жезлы. Скипетр короля.

Но рассвет покажет снов ночной обман.
Где твои погоны, вице-адмирал?
Ты взгляни на ветер. Он не знает сна.
Вспенивает волны, гонит паруса.

Ах, как безграничен жизни океан!
Розовое небо. Голубой туман.
Вокруг живые краски. Картине нет цены.
Как скоро мы услышим? Таким был этот мир.


© Copyright: Владимир Борзунов, 2022
Свидетельство о публикации №122052600716