Шэрыя сцены.
Чорная столь.
Карцар, памерам з двухспальны ложак,
Дзе кожны крок павялічвае боль --
Ты вар'цееш ад крокаў,
А можа,
Гэтак і трэба,
Каб час зразумець:
Існасць, жыццё
Да якога ты крочыў.
Позірк твой сумны чапляецца ледзь
За той абраз, што прыдумалі вочы.
Молішся моўчкі і ночы, і дню,
Проста -- знаходзіш для дум сваіх месца:
Топчаш нагамі турэмную тлю
І забываеш, як шчасце завецца.
12.01.2021.
Вязень
© Copyright: Валерий Познякевич, 2023
Свидетельство о публикации №123012908193
Свидетельство о публикации №123012908193
Рецензии