У цела Хрыста забівалі цвікі --
Чуліся грому раскаты.
Гэтак у думкі людзей праз вякі
Страх забіваюць каты.
Як многа стагоддзяў прайшло з тых часін --
Усё паўтараецца зноўку.
Карнікі больш не баяцца асін --
Іх шлях -- па чырвоным шоўку.
Крывёю народа заліты лугі --
Крывавымі сталі дарогі.
Малюе жыццё на аблоках кругі --
Адтуль бачны д'ябла рогі.
Вось так і жывём ад пакут, да пакут,
Шукаем свой шлях да Бога.
Не ведае шчасця і радасці кут --
Расце на зямлі трывога.
Вось так i жывём
© Copyright: Валерий Познякевич, 2023
Свидетельство о публикации №123012908172
Свидетельство о публикации №123012908172
Рецензии