Забудзь, што я цябе кахаў,
Што ты была маёю.
Усё праходзіць...
Дзён саха
Плуг не ўзяла з сабою.
Сама сышла з вясенніх дзён --
Згніла ў кутку ля клуні.
А плуг ірве іржавы дзёрн,
Знаходзіць войнаў кулі.
Забудзь, што я калісьці быў,
Стаяў, як дуб высокі.
З табой я волі не здабыў --
Свае суцішыў крокі.
Твой вобраз сцёр дажджлівы дзень,
Змачыў вясны пялёсткі.
Растуць кругамі на вадзе
Кахання адгалоскі.
29.01.2019.
Забудзь
© Copyright: Валерий Познякевич, 2023
Свидетельство о публикации №123012907968
Свидетельство о публикации №123012907968
Рецензии