Гудзення жыцця
Жыццё - е заваль,
загагулінай змяёю,
желтофіоль на старадаўняй жардыньеркі,
сяджу я ў чыгуне тры на тры, апяраз-
вае ўсё гэта
памятая канапа,
шаф савецкі ў тры рыплівы дзверцы,
ды тэлевізар...
А ў цэнтры я, няголены дурань,
яшчэ не жмурак
і аднак, не жыўчык,
з раніцы кветкавы свой разявываю рот,
сонейка кроплю я лоўлю,
бессэнсоўны шчасліўчык…
А вецер падзьме,
я вохнуць і дрыжучы,
як расчараваны
немагчымасцю даціснуць
свядомасць,
хоця б да замарозкі
той, у Тютчева,
дзе думка - усяго толькі хлусня…
І я, жую словы ...
І адціскаючы у жмых іх,
гуджу залётнаю пчалою хрыплай
на канапкі…
А далей, не, не дадзена…
І кропка.
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2023
Свидетельство о публикации №123012705908
Свидетельство о публикации №123012705908
Рецензии