Мне з малества ўтульна ў маленькай хаціначцы,
Дзе бабуля заўсёды пякла беляшы,
Я ў сэрцы нясу вобраз кожнай сцяжыначкі.
Там пяшчотна, лагодна ранімай душы.
Я па полі прайду, дзе рамонкі з валошкамі
Стойка поплеч стаяць, як калісьці бацькі
Захіналі сабой кожны кут роднай вёсачкі,
Каб мая Беларусь існавала вякі.
Помняць подзвіг народа лясы ды лагчыначкі,
Мілагучна пяюць нам уначы раднікі,
Салаўіныя трэлі, малочныя крыначкі,
Нам дасталася шчасце з бацькоўскай рукі.
Азірніся навокал: мая сінявокая
Запрашае ў госці мільёны сяброў,
Тут звяры пачуваюць сябе абаронена,
Векавыя дубы зберагаюць спакой.
Толькі б крочыць з братамі ў мірнай супольнасці
Па бясхмарных прасторах палёў і лясоў,
Услаўляючы працу людзей рознай творчасці.
Мы павінны быць годнымі нашых дзядоў!
Мая Беларусь
© Copyright: Елена Кабаева, 2023
Свидетельство о публикации №123011707665
Свидетельство о публикации №123011707665
Рецензии
"...Мы павінны быць годнымі нашых дзядоў!" - только в Беларуси видела, что там действительно достойны своих дедов. Красивое трогательное стихотворение."... Захіналі сабой кожны кут роднай вёсачкі" - мой русский дед похоронен в братской могиле небольшой белорусской деревеньки Новоселки в Гомельской области, чтобы "...Беларусь існавала вякі". Счастья и процветания Беларуси, а вам творческих успехов !
С Новым годом ! С уважением ,
Светлана Луцак 05.01.2025 21:18 • Заявить о нарушении
С Новым годом ! С уважением ,
Светлана Луцак 05.01.2025 21:18 • Заявить о нарушении
Спасибо за отзыв. С наилучшими пожеланиями.
Толькі б крочыць з братамі ў мірнай супольнасці...
Елена Кабаева 06.01.2025 00:01 Заявить о нарушении
Толькі б крочыць з братамі ў мірнай супольнасці...
Елена Кабаева 06.01.2025 00:01 Заявить о нарушении