Ўзабудь спрэчка наша пойдзе,
Жыццё дыктуе погляд свой.
Яно ратунак шчыры знойдзе,
Заўчасна вабіць вывад мой.
Ад спрэчак трэба ўхіліцца,
Яны, як цяжкая вага.
Бязглуздзіца – ёй прыпыніцца,
Прыстойна выканаць загад.
Забойчы, разам – мяккі выгляд,
Яна прыкінецца – мярцвяк...
Бо спрэчка – ой, нядобры прыгляд,
Не сыдзе з хаты аніяк.
Ўзабудь спрэчка наша пойдзе,
Бо вінаватых тут няма.
Кажу табе ціхенька: «Годзе,
Задачу вырашу сама...»
Спрэчка
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №123010902287
Свидетельство о публикации №123010902287
Рецензии