Игнатий Красицкий. Верные друзья. Басня
Uciekam sie, rzekl Damon, Aryscie do ciebie,
Ratuj mnie, przyjacielu, w ostatniej potrzebie:
Kocham piekna Irene. Rodzice i ona
Jeszcze na moje prosby nie jest nakloniona.
Aryst na to: wiesz dobrze, wybrany z srod wielu,
Jak tobie z duszy sprzyjam, mily przyjacielu.
Pojde do nich za toba; jakoz sie nie lenil,
Poszedl, poznal Irene, i sam sie ozenil.
Ignacy Krasicki
Верные друзья
Отвергнутый влюблённый друга умолил
вдвоём предстать пред коею, немил
и ей, равно родителям её, уж долго
бесплодно парадировал, без толку.
Друг внял несчастному, чтоб самому жениться,
понравившись ей. Veni, vidi, vici.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Свидетельство о публикации №122122803291