Игнатий Красицкий. Верные друзья. Басня

XVIII. Przyjaciele.

Uciekam sie, rzekl Damon, Aryscie do ciebie,
Ratuj mnie, przyjacielu, w ostatniej potrzebie:
Kocham piekna Irene. Rodzice i ona
Jeszcze na moje prosby nie jest nakloniona.
Aryst na to: wiesz dobrze, wybrany z srod wielu,
Jak tobie z duszy sprzyjam, mily przyjacielu.
Pojde do nich za toba; jakoz sie nie lenil,
Poszedl, poznal Irene, i sam sie ozenil.

Ignacy Krasicki


Верные друзья

Отвергнутый влюблённый друга умолил
вдвоём предстать пред коею, немил
и ей, равно родителям её, уж долго
бесплодно парадировал, без толку.
Друг внял несчастному, чтоб самому жениться,
понравившись ей. Veni, vidi, vici.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Рецензии