Стары вятрак не мае болей сілы
Круціцца так, каб збожжа памалоць.
Яго жыццё зямное падкасіла
І крылы ў неба сінь не падняло.
Калісьці тут жыццё гуло, кіпела.
Тут быў настрой: вясковых дзён базар.
Цякла мука з зярнятак стужкай белай --
Мяхі з мукой ляжалі на вазах.
Насілі зерне на плячах шырокіх
Да ветрака асілкі-мужыкі.
А я глядзеў на грузныя іх крокі,
На мышцы іх напружанай рукі.
Курылі самасад дзядзькі з вусамі,
Дзяліліся навінамі жыцця.
Збіраў вятрак працоўны люд на саміт,
Ён дыхаў праўдай: верай пачуцця.
Пасля -- вятрак у пана адабралі.
Парушылі былы вясковы лад.
У ветраку зярняткі больш не гралі --
Пачаўся веры наскай заняпад.
19.12.2022.
Стары вятрак
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122122103491
Свидетельство о публикации №122122103491
Рецензии