Шчасцем прывалiла
адчуваў - вабік,
пудзіла каханай…
адрозніць не змог
ад жывога бляску
шызага пара.
Шчасцем прываліла,
паміраць пара....
Паваліўся з шротам
у сэрцы
у бляск рачной ракі,
здох на паўслове
у лапах
містыкі,
разляцеліся
пырскамі,
цлёзныя словы,
цэла змярцвела,
а душа жывая.
Боутаюся,
у пашчы
лёсу - дварняка...
Ведаў жа, што лажа,
- Дык, бы, бы, бы, бааа!
Свидетельство о публикации №122121807857
Анна Атрощенко 19.12.2022 00:12 Заявить о нарушении
Благодарю за заботу!
Ицхак Скородинский 19.12.2022 22:02 Заявить о нарушении