Стефан Наперский. Уговор
Усомнясь в себе в тени, в топи, в вещной сети,
на конторке пёрышко вновь окину взором,
словно восходящую над земным планету-
и склонюсь перед её честным приговором.
Тетиву незримых дел вновь тяну строкою,
в бледном сердце-колчане путаюсь навыдерг,
дабы, небо пригвоздя стрелкой непокоя,
слово Уговор создать- в безупречном виде.
Мимо мёртвого в живой, да немом покое,
мимо глыб, что из рта рвут-не вырвут звуки,
жажду смертью оценя, счастьице- нуждою,
губы дудкой облакам- и раскину руки.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Zgoda
Gdy wsrod rzeczy bezmiaru zmierzchem zwatpie w siebie,
pioro na biurku plaskiem znow ogarniam wzrokiem,
jakbym planete sledzil wschodzaca na niebie:
prosty, przed sprawiedliwym korze sie wyrokiem.
Orez spraw niewidzialnych juz zaciskam w dloni
i w bladem sercu muskam chwiejaca sie strzale,
aby przygwozdzic niebo ostrzem kruchej broni,
by stworzyc slowo: Zgoda — w ksztalcie doskona;e.
Posrod przedmioty gluche ide i pomiedzy
glazy, ktore ma warga ku brzmieniom wylamie
— zadze zrownawszy smierci, wszelkie szczeszcie nedzy,
usta podam oblokom i wyciagam ramie.
Stefan Napierski
из сборника Chmura na czole, 1938 г., прим. перев.
Свидетельство о публикации №122121807632