Не здараецца шмат чаго двойчы
У складаным жыцці. Да мяне
Смерць загляне з касою аднойчы:
Развітацца прыйдзі -- я ў труне...
На тым свеце, напэўна, спаткаю
Праз гады я тваю душу,
А цяпер аднаго жадаю
І аб гэтым, як Бога, прашу:
Абдымі ты мяне, нежывога,
Абдымі ў апошні раз.
Я сыходжу з зямлі і былога
Больш не будзе ніколі для нас.
Пацалуй, я прашу, як калісьці
Цалавала мяне юнаком...
Як утульна ў труне-калысцы, --
Укрывайце сырым пяском...
І не плачце няўцешнай слязою --
Усё жывое памрэ ў свой час...
Крыж драўляны, ахоўнік спакою,
Сустракаць цябе будзе штораз.
Абдымi у апошнi раз...
© Copyright: Леонтий Обринский, 2022
Свидетельство о публикации №122121605365
Свидетельство о публикации №122121605365
Рецензии