Рукой зiмы, стварыўшы рух у паветры,
Дух часу разбiваў жиццё на крокi, метры.
Пакуль усё дыхала блакiтным сном капелла,
У нябёсах промерзлых чтодзень зiма старэла,
Знiкала ў теменi памножанай на два,
Пад коўдрай грэючыся белага крыла.
А калi мармур ранiчным абдацца блескам
(Дзе знiкне зорка за кватэравым хрыбетам) ,
Устанеш сам, як ёсть, як быццам невясомы,
Як зiмнi пах калiсь застыў - ужо знакомы.
Зiма старэла
© Copyright: Анастасия Копнинова, 2022
Свидетельство о публикации №122121400297
Свидетельство о публикации №122121400297
Рецензии
Ёсць некаторыя заўвагі па тэксту, мне спадабалася, але раю крыху дапрацаваць - будзе зусім цудоўна)
Александр Чепа 28.03.2024 14:03 • Заявить о нарушении
Александр Чепа 28.03.2024 14:03 • Заявить о нарушении
Дзякуй вялікі за водгук, але мне таксама гэты тэкст не вельмі падабаецца🙈
Анастасия Копнинова 28.03.2024 19:02 Заявить о нарушении
Анастасия Копнинова 28.03.2024 19:02 Заявить о нарушении