Я трымаю сэрца на далоні --
Забяры яго! Яно -- тваё.
Я даўно жыву ў тваім палоне
І не маю ў творчасці краёў.
Льюцца вершы з вырванага сэрца,
Выцякаюць з глыбіні душы.
Боль, што я трымаю, рыфмай рвецца,
Ён не мае краю і мяжы.
Ты гаворыш: гэтак не бывае.
Я табе кажу -- бывае так,
Калі сэрца сэрца пакахае,
Калі твой каханы ёсць мастак.
Я цябе сустрэў не выпадкова.
Ды і ты ўсё ведаеш сама.
Верш, што прысвяціў табе -- падкова.
Я яе рукамі разламаў.
На падкове той -- мая дарога
І твой лёс, што крочыў след у след
Не за мною, за малітвай Бога,
Бо і Ён таксама быў паэт.
Я трымаю сэрца на далоні --
Забяры яго. Яно -- тваё.
Трыццаць тры гады ў тваім палоне
На зямлі ў малітве я правёў.
29.11.2022. Заслаўе
Сэрца на далонi
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122120408162
Свидетельство о публикации №122120408162
Рецензии