Па каленi у лiсцях кляновых
мы стаім,
прыціснуўшыся
да болю,
целамі.
Ну, а вецер, па коле, па коле
намятае кляновую вею.
Вось!
Мы ў лісцях па пояс....
Па пояс.
Як нам адарвацца?!
Як галіны ўплятаемся зноў,
і...
Не растацца ўжо.
Не расстацца.
Мы па горла ўгразлі!!!
Угразлі...
Аб адплату забылі і смерць.
І што лісцям тым хутка.
Гарэць!!!
Разам з нашай любоўю гарэць.
Свидетельство о публикации №122110100402
написано от души!
Серж Конфон 2 12.12.2022 15:34 Заявить о нарушении