зноу наша першая ран ца
запаветам вечных святцаў
завіткi твае збiраць
прапускаць
скрозь статак пальцаў
і па сонечнай мяжы
першапромня залатога
прагным позiркам ісці
твар твой лашчачы нястомна
i спакусы любата
раптам з'явіцца мiжвольна
з тваiх вуснау сны збiраць
пацалункамi павольна
каб не спудзіць цішыню
шчасця маладога
будзем уздыхамi маўчаць
душа ў душу
слова ў слова
Свидетельство о публикации №122102900661