Губляючы лiстоту...
І шэпаты дажджоў,
Восень шле ўпотай
Уначы Радзімы сон;
Аб тым, што колісь была,
Аб тым, што не збылось,
Аб далечы той мілай
Зноў баіць казкі сон.
А казкам не вядома
І снам няма знацьця:
Куды, куды ад дома
Закіне доля нас.
-10.10.22.
Свидетельство о публикации №122102901009