Ён сын прыгожай сенненскай зямлі,
Ён сын яе палёў, лугоў, азёраў,
Крыніц і ясных, сонечных прастораў,
Шляхоў, што ў далі светлыя вялі.
Паэт лавіў жыцця няспынны рух,
Знаходзіў у ім і радасць, і натхненне.
І адчуваў у душы задавальненне,
І ведаў, што не згасне веры дух.
Радкамі вершаў нёс дабро ў свет,
Любіў і шанаваў сваю Радзіму.
І жыў заўсёды з ёй жыццём адзіным,
Каб на зямлі пакінуць добры след.
Паэту Анатолю Вялюгiну
© Copyright: Лариса Гапеева, 2022
Свидетельство о публикации №122102501891
Свидетельство о публикации №122102501891
Рецензии
Приятно читать стихи на белорусском, таком близком и к украинскому и к русскому.
Душевно написано. Спасибо!
Ирина Субботина-Дегтярева 30.03.2025 13:55 • Заявить о нарушении
Душевно написано. Спасибо!
Ирина Субботина-Дегтярева 30.03.2025 13:55 • Заявить о нарушении
На это произведение написано 14 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.