Прыеду цiха у Будзiшча...
Светлай памяці маіх былых суседзяў
дзядзькі Сцяпана і цёткі Машы
Прыеду ціха ў Будзішча
На хату паглядзець,
А там ля хворткі будзе шчэ
Мой рыжы кот сядзець,
Нібыта на вясёлку ён
Не узляцеў тады.
І зробіцца няёмка мне,
Я дам яму вады
З калодзежа Свістковага,
Што, можа, там жывы...
Гляджу, вядерца новае
Тырчыць з сухой травы...
І выйдзе дзядзька хуценька,
І цётка Маша з ім -
У новай белай хустачцы...
- Ну, як вам тут - жывым?
- Дык не выходзім, Юрачка,
Амаль зусім з магіл.
Сцяпан па хаце журыцца,
Няма ўжо маіх сіл!
Ты ж ведаеш, што й лустачку
Ўжо з'есці не змагла,
Паклала сабе хустачку
На самы край стала.
Так ночку прасядзела я,
А потым зранку рана,
Як толькі развіднелася,
Я - да майго Сцяпана...
Прыеду ціха ў Будзішча,
Нікога не відаць.
А там ля студні будуць шчэ,
Як цень, яны стаяць...
18 - 19 кастрычніка 2022 г.
Свидетельство о публикации №122101905986