Михаил Янчук. Новое средневековье
Отмерят всем пророкам вечной мерой.
И что с того, что знаешь, как всё будет,
Когда вокруг никто тебе не верит?
Кассандры в предвкушенье злодеяний
Пускай молчат. Пускай в рукав рыдают.
Но вечный город разума и знаний
Себя совсем не вечным ощущает.
Терпи пока – осталось нас немного.
Хоть варвары уже неподалёку,
И золото прекраснейшей эпохи
Им кажется дешёвой позолотой.
Деревья лягут под напором стали.
Потомки нам поставят позже крестик
И спросят: а зачем они стояли?
Ушли бы тихо жить на новом месте…
2022 (перевод)
*
Мiхась Янчук. Новае сярэднявечча
Бетон пачуе. Людзі - не. Бо людзі -
Адмераць усім прарокам вечнай мерай.
Дык што з таго, што ведаеш, як будзе,
Калі вакол табе ніхто ня верыць?
Касандры ў прадчуванні часу бедаў
Няхай змаўчаць. Альбо цішком рыдаюць.
Бо вечны горад розуму і ведаў -
Не надта ўжо і вечным выглядае.
Трывай яшчэ - нас засталося трохі.
Хоць варвары ўжо амаль пад плотам.
І золата ўсёй тваёй эпохі
Ім падаецца таннай пазалотай.
Палягуць дрэвы пад напорам сталі.
Нашчадкі нам пасля паставяць крыжык.
І здзівяцца - навошта так стаялі?
Сышлі б - і мелі б шанец мо і выжыць.
2019
http://stihi.ru/avtor/Noodles
*
Свидетельство о публикации №122101901009