Михаил Янчук. Новое средневековье

Бетон услышит. Люди – нет. Ведь люди
Отмерят всем пророкам вечной мерой.
И что с того, что знаешь, как всё будет,
Когда вокруг никто тебе не верит?

Кассандры в предвкушенье злодеяний
Пускай молчат. Пускай в рукав рыдают.
Но вечный город разума и знаний
Себя совсем не вечным ощущает.

Терпи пока – осталось нас немного.
Хоть варвары уже неподалёку,
И золото прекраснейшей эпохи
Им кажется дешёвой позолотой.

Деревья лягут под напором стали.
Потомки нам поставят позже крестик
И спросят: а зачем они стояли?
Ушли бы тихо жить на новом месте…

2022 (перевод)

*

Мiхась Янчук. Новае сярэднявечча

Бетон пачуе. Людзі - не. Бо людзі -
Адмераць усім прарокам вечнай мерай.
Дык што з таго, што ведаеш, як будзе,
Калі вакол табе ніхто ня верыць?

Касандры ў прадчуванні часу бедаў
Няхай змаўчаць. Альбо цішком рыдаюць.
Бо вечны горад розуму і ведаў -
Не надта ўжо і вечным выглядае.

Трывай яшчэ - нас засталося трохі.
Хоць варвары ўжо амаль пад плотам.
І золата ўсёй тваёй эпохі
Ім падаецца таннай пазалотай.

Палягуць дрэвы пад напорам сталі.
Нашчадкі нам пасля паставяць крыжык.
І здзівяцца - навошта так стаялі?
Сышлі б - і мелі б шанец мо і выжыць.

2019

http://stihi.ru/avtor/Noodles

*


Рецензии